Ο Γερμανός που ερωτεύτηκε τη Λέσβο

Ο Γερμανός ποδηλάτης Steffen Streich, που ζει μόνιμα σε ένα ορεινό χωριό της Λέσβου, τερμάτισε δεύτερος στον διεθνή ποδηλατικό αγώνα TransAmerica, διανύοντας με το ποδήλατό του 7.000 χιλιόμετρα σε 18 μέρες, δύο ώρες και 20 λεπτά.

Ο Steffen Streich είναι 46 χρονών και ήρθε στη Λέσβο πριν από 15 χρόνια με την οικογένειά του για διακοπές. Το νησί τον μάγεψε, όπως ομολογεί στην «Κ», και άφησε πίσω του τις πωλήσεις αυτοκινήτων BMW στο Μόναχο για να δουλέψει σε τουριστικό πρακτορείο, μαζί με τη γυναίκα του, στην Πέτρα και στον Μόλυβο.

«Ο ένας μου γιος ήταν 2 και ο άλλος 4 όταν ήρθαμε. Ευτυχώς υπήρξε ένα διάστημα προσαρμογής και τα παιδιά μας πήγαν κανονικά στο σχολείο», μας λέει, χωρίς να μετανιώνει για την απόφασή του να παραμείνει στο αγροτοκτηνοτροφικό χωριό Στύψη. «Εδώ που τα λέμε είχα πάθει burn out στη Γερμανία, ήθελα οπωσδήποτε να αλλάξω παραστάσεις και η Λέσβος ήταν ιδανική γι’ αυτό», προσθέτει.

Δύσκολες μέρες

Στις 4 Ιουνίου 2016 ξεκίνησε με το ποδήλατό του από την Αστόρια του Ορεγκον για να φτάσει στις 22 Ιουνίου, στις 8.20 μ.μ., στο Γιορκτάουν της Βιρτζίνια. «Ηταν πολύ δύσκολες αυτές οι μέρες, γιατί δεν προβλέπεται από την οργάνωση διαμονή ή σίτιση», εξηγεί, επισημαίνοντας ότι απαγορεύεται κάθε είδους βοήθεια από κάποιον τρίτο. «Επρεπε να βρω φαγητό στον δρόμο και να ξεκουραστώ ή να κοιμηθώ για δύο με τρεις ώρες το πολύ όλη τη μέρα σε ένα μοτέλ που συναντούσα στη διαδρομή. Κοιμήθηκα ακόμη και στον δρόμο», λέει. Ισως να τερμάτιζε και πρώτος, αν το GPS που ακολουθούσε πιστά δεν χάλαγε και δεν έβρισκε μπροστά του έναν κάτοικο που του υπέδειξε λαθεμένη κατεύθυνση. «Ποιος ξέρει;», αναρωτιέται.

Εξάλλου έχει κατακτήσει την πρωτιά. Τον Οκτώβριο του 2015 διέσχισε την αφρικανική ήπειρο σε 8 μέρες και 19 ώρες, κατά τη διάρκεια του TransAfrica. Ξεκίνησε από τη Ζιμπάμπουε και έφτασε στο Κεϊπτάουν, με πολύ αντίξοες καιρικές συνθήκες, και τερμάτισε πρώτος, επιτυγχάνοντας ρεκόρ καλύτερου χρόνου. Ας σημειωθεί ότι το οδικό δίκτυο της Λέσβου και η μορφολογία του δεν ευνοούν τέτοιου είδους προπονήσεις. Ομως εκείνος δεν το βάζει κάτω και εξασκείται καθημερινά. «Αλλοι αγαπούν το ψάρεμα, άλλοι τα άλογα, άλλοι το κυνήγι. Εγώ αγαπώ το ποδήλατο», μας λέει. Βραβείο για τον δεύτερο σε χρόνο ποδηλάτη δεν υπάρχει στο TransΑmerica, παρά την κούραση και τις προσπάθειες που κατέβαλε, αλλά και το γεγονός ότι δεν είχε κάποια χορηγία. Ομως δεν τον πειράζει: «Το κάνω για μένα και όχι για τα χρήματα ή για κάποιο βραβείο».