Φραγκφούρτη: Επίθεση σε περαστικούς κοντά στην πόλη- 4 Τραυματίες
Γερμανία: Παράταση της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα- Μέχρι πότε ισχύει;
Μεταξύ των διαφορετικών συστημάτων που ισχύουν σε όλες τις χώρες για την καταγραφή των εθνοτήτων, αυτό της Γερμανίας φαίνεται να είναι το χειρότερο.
Στο θέμα αναφέρεται ο Economist, που κάνει κρας τέστ μεταξύ των συστημάτων απογραφής των μεταναστών. Να τι γράφει:
«Από την άποψη της πολυμορφίας, η γερμανική ομάδα που θα ταξιδέψει στη Γαλλία για το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της UEFA τον επόμενο μήνα είναι αντιπροσωπευτική μιας τάσης που παρατηρείται στη Γερμανία.
Περίπου ένας στους πέντε Γερμανούς έχει το λεγόμενο «μεταναστευτικό υπόβαθρο», κάτι που έχουν περίπου οι μισοί παίκτες της εθνικής ομάδας. Τα ονόματα στις φανέλες είναι ενδεικτικά: Boateng (Γκάνα), Mustafi (Αλβανία), Bellarabi (Μαρόκο) και Khedira (Τυνησία). Ακόμη και μερικά από τα γερμανικά ονόματα έχουν ξένη προέλευση. Η μητέρα του AntonioRüdiger είναι από τη Σιέρα Λεόν, ενώ ο BerndLeno έχει ρωσικές ρίζες.
Όταν οι Γερμανοί μιλούν για εθνική καταγωγή, τότε ως αντίθετη της φράσης «μεταναστευτικό υπόβαθρο» χρησιμοποιούν τη φράση «bio-deutsch»( “βιολογικά γερμανικό”). Αυτό αντανακλά τη στάση τους απέναντι σε θέματα υπηκοότητας που είναι τόσο αμφιλεγόμενη και ρευστή.
Σήμερα η Γερμανία είναι μια πολυεθνική κοινωνία όπως και άλλες δυτικές χώρες. Αυτό εγείρει το ερώτημα του πώς το κράτος θα πρέπει να αντιμετωπίσει επίσημα τις κατηγορίες του γηγενή Γερμανού και του μετανάστη.
Πώς όμως μετρά κανείς; Από το 1957 η Γερμανία έχει πραγματοποιήσει μια «μικρο-απογραφή» του 1% του πληθυσμού. Ένας νέος νόμος του 2005 πρόσθεσε ένα πολύπλοκο κουβάρι ερωτήσεων που απευθύνονται κάθε τέσσερα χρόνια στους Γερμανούς με στόχο να καθοριστεί εάν μια οικογένεια έχει ξένη προέλευση.
Οι γραφειοκράτες αποφασίζουν αν θα βάλουν την ετικέτα: «μεταναστευτικό υπόβαθρο» σε κάποιον ανάλογα με τις απαντήσεις του. Ο νόμος αυτός λήγει φέτος, αλλά μία νέα έκδοση οδηγείται στη Βουλή.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις. Στο άλλο άκρο είναι η Γαλλία, η οποία παραδοσιακά ορίζει την ιθαγένεια ως επιλογή. Έτσι αγνοεί επίσημα την καταγωγή και την εθνικότητα, κατά τη διάρκεια της απογραφής που κάνει. Κάποιος είναι Γάλλος από το αν έχει ή δεν έχει την ιδιότητα του πολίτη, ανεξάρτητα από την καταγωγή.
Στη Βρετανία το 1991 και στην Ιρλανδία το 2010, όπως και άλλες αγγλόφωνες χώρες, δέχτηκαν ότι οι κοινωνίες τους ήταν ήδη πολυεθνικές. Έτσι, θέλοντας να παρακολουθήσουν τις διακρίσεις, περιλαμβάνουν στην απογραφή τους ερωτήσεις για την εθνικότητα. Αλλά οι ερωτηθέντεςέχουν τη δυνατότητα να αυτοχαρακτηριστούν, να αυτοπροσδιοριστούν. Η εθνότητα στις χώρες αυτές είναι έννοια υποκειμενική, όχι επιστημονική.
Οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης αντανακλούν μια άλλη παράδοση. Είναι νέα κράτη που δημιουργήθηκαν από την κατάρρευση πολυεθνικών αυτοκρατοριών. Έμφαση δίνεται στην καταμέτρηση των εθνικών μειονοτήτων που προϋπήρχαν, παρά στους νέους μετανάστες.
Η Ουγγαρία, για παράδειγμα, έχει μια λίστα των επίσημων εθνοτήτων, από τους Μαγιάρους μέχρι τους Σέρβους ή τους Ρομά. Αυτές οι χώρες χρησιμοποιούν επίσης ως κριτήριο εθνότητας τον αυτοπροσδιορισμό. Ωστόσο, υπάρχει κίνδυνος κάποιες ομάδες όπως οι Ρομά να μην εξωτερικεύουν την πραγματική καταγωγή τους από το φόβο του στιγματισμού και έτσι δεν καταμετρώνται, λέει η LindaSupik, εθνολόγος στο Έσσεν.
Η Γερμανία, η Ολλανδία και οι σκανδιναβικές χώρες αποτελούν ένα μπλοκ. Στο παρελθόν, αυτές οι κοινωνίες ήταν σχετικά ομοιογενείς. Σήμερα, αναγνωρίζουν την εθνική μειονότητα, με αποτέλεσμα άλλες ομάδες εθνοτικές να γίνονται αυτόματα πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Οι απογραφές τους δεν ζητούν άμεσα πληροφορίες για την εθνικότητα, αλλά χρησιμοποιούν έγγραφα στα οποία πρέπει κανείς να απαντήσει σε ερωτήσεις του τύπου ποια είναι η γενέτειρα των γονιών του.
Στην περίπτωση της Γερμανίας, για να έχει κανείς «μεταναστευτικό υπόβαθρο», είναι αρκετό ένας γονέας να έχει γεννηθεί στο εξωτερικό. Και το γερμανικό σύστημα, σε αντίθεση με τους Ολλανδούς, «περνάει» την κατάσταση αυτή και στο παιδί.
Πολλοί Γερμανοί που έχουν μόνο έναν παππού από το εξωτερικό ταξινομούνται ως έχοντες μεταναστευτικό υπόβαθρο. Αλλά οι γονείς ή οι παππούδες που μετανάστευσαν στη Γερμανία πριν από το 1950 εξαιρούνται, προκειμένου να εξαιρεθούν τα εκατομμύρια των γηγενών Γερμανών που έφυγαν από την Ανατολική Ευρώπη αμέσως μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Παρά το γεγονός ότι ήταν μετανάστες, αυτοί και οι απόγονοί τους δεν θεωρούνται ότι έχουν «μεταναστευτικό υπόβαθρο».
Όλες οι προσεγγίσεις έχουν τα προβλήματά τους. Η γαλλική ιδέα ότι το κράτος πρέπει να αγνοήσει σκόπιμα την εθνικότητα των πολιτών της είναι αφελής, λένε οι ειδικοί.Ωστόσο, από την άλλη, όταν κριτήριο είναι το πού γεννήθηκε ένας γονιός τότε οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες.
Ένας Γερμανός πολίτης, τέταρτης γενιάς, ο οποίος είναι μαύρος μπορεί να θέλει να ταυτιστεί με την εθνοτική του ομάδα, όπως πολλοί Λατινοαμερικάνοι κάνουν. Αντίθετα, ένα παιδί στη Γερμανία που έχει έναν ξένο παππού δεν καταλαβαίνει τι σχέση μπορεί να έχει αυτό για τη δική του ταυτότητα…».
Φραγκφούρτη: Επίθεση σε περαστικούς κοντά στην πόλη- 4 Τραυματίες
Γερμανία: Πρόστιμο εάν οδηγείτε με Μάσκα- Τι πρέπει να προσέξετε;
