Εκλογές: τι δείχνουν τα προγνωστικά για αύριο

Η AfD φαίνεται ότι εισέρχεται και στα τρία Κοινοβούλια των κρατιδίων που έχουν εκλογές (Βάδη-Βυρτεμβέργη, Παλατινάτο, Σαξονία-Ανχαλτ) με διψήφια ποσοστά, όπως έκανε την περασμένη Κυριακή στις δημοτικές εκλογές των μεγάλων πόλεων της Εσσης.

Όπως γράφει στην ανάλυσή του στην Καθημερινή ο Τάσος Τέλλογλου, «η περιφρόνηση του κόσμου για ό,τι ενσαρκώνει την παλαιά ελίτ (πολιτικούς, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους) θυμίζει Ελλάδα του 2011. Αλλά επειδή η οικονομία της Γερμανίας πάει πολύ καλά, η αντίδραση κεφαλαιοποιείται από τη Δεξιά, το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (ΑfD).

Το σημείο αναφοράς είναι πως, όταν διασπάστηκε, έμοιαζε να οδεύει προς τον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Ωσπου εμφανίσθηκε το προσφυγικό το περασμένο καλοκαίρι. Η AfD διαφαίνεται ότι εισέρχεται και στα τρία Κοινοβούλια των κρατιδίων που αυτή την Κυριακή έχουν εκλογές (Βάδη-Βυρτεμβέργη, Παλατινάτο, Σαξονία-Ανχαλτ) με διψήφια ποσοστά, όπως έκανε την περασμένη Κυριακή στις δημοτικές εκλογές των μεγάλων πόλεων της Εσσης.

Τα μεγάλα κόμματα αντιμετωπίζουν τους «νέους» της αντιπολίτευσης σαν λεπρούς. «Η είσοδός τους στα τοπικά Κοινοβούλια δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι», λέει ο Σβεν Λούμπε, επιχειρηματίας από το Ρέμσαϊντ που συναντήσαμε σε συγκέντρωση της Εναλλακτικής για τη Γερμανία στο Ντίσελντορφ. Ο Λούμπε είναι χρόνια ψηφοφόρος των Χριστιανοδημοκρατών και λέει ότι απλώς ήρθε να ακούσει. «Ισως αυτοί με ρωτήσουν, διότι η Μέρκελ δεν ρώτησε κανέναν όταν αποφάσισε να δεχθεί εκ μέρους μας πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες».

Από την άποψη του δυνητικού ακροατηρίου της AfD, ο Λούμπε είναι τυπικός εκπρόσωπός του, καθώς το 72% είναι άνδρες 50 ετών. Αλλά η προέλευσή του είναι παραπλανητική: όλα τα κόμματα χάνουν ψηφοφόρους προς το σχήμα διαμαρτυρίας που δεν έχει πρόγραμμα, απλά συμβολίζει την απέχθεια σε ό,τι «παλιό». Αυτό το απόγευμα στο Ντίσελντορφ είναι συγκεντρωμένοι πρώην ψηφοφόροι των Σοσιαλδημοκρατών, αλλά και της Die Linke (Αριστερά), όπως και αρκετοί από εκείνους που ψήφιζαν ακροδεξιά σχήματα παλαιότερα. Είναι άνθρωποι που προέρχονται από τα αστικά μεσαία στρώματα της κοινωνίας, λέγοντας χωρίς περιστροφές στην «Κ» ότι «αυτή δεν είναι πια η χώρα μας».

«Τι δεν είναι η χώρα σας;», ρωτάμε. «Το μεγάλο τζαμί που χτίζεται εδώ στο Ντίσελντορφ, τα πολλά ξένα παιδιά στα σχολεία, οι Μαροκινοί γύρω από τον σταθμό, αυτά που έγιναν την Πρωτοχρονιά στην Κολωνία», λέει η Μαρίτα Κ., 46 χρόνων, πωλήτρια σε εταιρεία μηχανολογικού εξοπλισμού. Οταν της αντιτείνουμε τον ορισμό του Σόιμπλε για το τι συμβαίνει στη χώρα («ραντεβού με την παγκοσμιοποίηση»), η πρώην ψηφοφόρος των Ελευθέρων Δημοκρατών μάς λέει σχεδόν αποστομωτικά: «Αυτή την παγκοσμιοποίηση δεν τη θέλω έτσι». Επιμένουμε: «Δεν μπορείτε μόνο εσείς οι ψηφοφόροι αυτής της χώρας να ορίσετε πώς θα είναι η παγκοσμιοποίηση…». Εκεί η συζήτηση σταματάει και αρχίζουν τα συνθήματα τύπου «καταλαμβάνουν τη χώρα μας και ορίζουν την καθημερινότητά μας».

Στην (πρώην) Ανατολική Γερμανία, αυτού του είδους οι αντιδράσεις είναι πιο ακραίες και πιο μαζικές. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι στο κρατίδιο Σαξονίας-Ανχαλτ οι ευρωσκεπτικιστές της ΑfD ίσως αγγίξουν και το 20%, αφήνοντας μακριά τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους, κατακτώντας την τρίτη θέση.

Σε κάθε περίπτωση οι Πράσινοι είναι πολύ κοντά στο να έρθουν πρώτο κόμμα στη Στουτγάρδη, όπου το συγκυβερνών Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα θα συντριβεί εκλογικά. Το σοβαρότερο πάντως αποτέλεσμα της κάλπης θα είναι ότι μια ξαφνική αύξηση των ευρωσκεπτικιστών της Εναλλακτικής θα ωθήσει ολόκληρο το πολιτικό φάσμα πιο δεξιά. Και θυμίζουμε ότι το 2017 η χώρα θα ξαναπάει στις κάλπες. Για να εκλέξει καγκελάριο και κυβέρνηση..»