Φραγκφούρτη: Επίθεση σε περαστικούς κοντά στην πόλη- 4 Τραυματίες
Γερμανία: Παράταση της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα- Μέχρι πότε ισχύει;
Ήταν κάποιος μήνας από τους αρχικούς του 2012. Κάπου εκεί αποφασίσαμε να φύγουμε κι εμείς για Γερμανία. Ήμασταν τότε μόνο εγώ κι ο άντρας μου. Είχα δουλειά, αλλά δεν μας έφταναν τα χρήματα και δεν θέλαμε να ζούμε μόνο για ένα πιάτο φαΐ. Θέλαμε και έπρεπε να προχωρήσουμε!
Ήρθαμε τον Αύγουστο του 2012. Πριν ακόμα έρθω Γερμανία, ήθελα να φύγω με χίλια γι’ αυτήν. Ήθελα μια αλλαγή στη ζωή μου. Που να’ ξερα…Φτάσαμε λοιπόν και μετά από δυο-τρεις μέρες μαθαίνω πώς είμαι έγκυος! Πάλι καλά που το έμαθα στη Γερμανία. Αν μάθαινα τέτοιο νέο όσο ήμουν ακόμη στην Ελλάδα, θα έφευγα με μισή ψυχή. Όχι ότι θα καθόμουνα, αλλά τέλος πάντων!
Το νέο της εγκυμοσύνης μαζί με τις ορμόνες έφεραν τα πάνω κάτω στη ζωή μου. Κάθε μέρα έκλαιγα, κάθε μέρα ήθελα να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα. Εδώ μας φιλοξενούσαν η αδερφή μου με τον άντρα της. Ήταν κι αυτοί φρέσκοι, μόλις έξι μήνες. Δεν είχαμε κανένα παράπονο από τη φιλοξενία τους, παρόλα αυτά εγώ το…ίδιο «βιολί»! Ακόμα και σήμερα που μετράω κοντά στους 28 μήνες στη Γερμανία και περιμένω το δεύτερο παιδάκι μου, δεν λέω να ξεχάσω. Πάλι είναι στιγμές που θέλω να φύγω. Όχι ότι έχω καμιά καβάντζα στην Ελλάδα. Απλά κάνω όνειρα!
Και συνεχίζω…Από γλώσσα ήξερα μόνο λίγα πράγματα. Ακόμα μαθαίνω. Μπορώ τώρα πλέον να συνεννοηθώ, στα βασικά πάντα.
Ο ερχομός στη Γερμανία άλλαξε όλη μου τη ζωή. Ίσως την πέρασα αυτή την αλλαγή πιο ήπια από κάποιους άλλους. Δεν ξέρω. Ο καθένας μας έχει τη δικιά του βαριά ή ανάλαφρη ιστορία. Η Γερμανία μού αρέσει για πολύ λίγα πράγματα. Κάθε βράδυ την Ελλάδα μου ονειρεύομαι! Όχι την Ελλάδα που με έδιωξε. Αν ονειρευόμουν αυτήν, θα την μισούσα, κι εγώ δεν θέλω να την μισήσω. Θέλω να την αγαπώ και να την σκέφτομαι για τα καλά της. Για τις όμορφες αναμνήσεις που έχω από τα παιδικά μου χρόνια σε μια γειτονιά της Αθήνας. Για τα εφηβικά μου χρόνια σε κάποιο χωριό των Σερρών. Για τα νυχτοπερπατήματά μου στα στενά της Σαλονίκης και για τα υπέροχα καλοκαίρια σε κάποια καταγάλανη παραλία της Χαλκιδικής και όχι μόνο.
Στερούμαι τους γονείς μου και την παλιοπαρέα μου. Όμως αυτό που έχει σημασία τώρα είναι, πως τα παιδιά μου δεν θα στερηθούν αυτά που θα στερούνταν εάν μέναμε πίσω στην Ελλάδα. Νιώθω πολύ ανακουφισμένη και ξαλαφρωμένη γράφοντάς σας την ιστορία μου! Μακάρι να πάνε όλα τα πράγματα καλά για μας τους μετανάστες. Να υπάρχει κάτι να μας δίνει δύναμη για να αντέξουμε την ξενιτιά. Κι αν αξίζει, να γυρίσουμε και πάλι κάποτε στον τόπο μας…
Ευαγγελία Τσιντώμη, Künzelsau
Φραγκφούρτη: Επίθεση σε περαστικούς κοντά στην πόλη- 4 Τραυματίες
Γερμανία: Πρόστιμο εάν οδηγείτε με Μάσκα- Τι πρέπει να προσέξετε;
