Το θηλυκό καρναβάλι που άλλαξε το Σάλκε – ΠΑΟΚ

Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, ένα καρναβαλικό φεστιβάλ που διεξάγεται πάντοτε την τελευταία Πέμπτη πριν από την έναρξη της Σαρακοστής, ανάγκασε τη γερμανική αστυνομία να αιτηθεί μετάθεση του αγώνα στην UEFA και την ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική ομοσπονδία να αποδέχεται το αίτημα για λόγους ασφαλείας.

Ποια είναι αυτή η περίφημη γιορτή – θεσμός; Μα φυσικά το Weiberfastnacht (“η Νύχτα των Γυναικών”), που εορτάζεται κυρίως στην επαρχία της Ρηνανίας – Βεστφαλίας, όπου ούτως ή άλλως το Καρναβάλι θεωρείται κάτι πολύ σημαντικό.

Μία γιορτή που αρχίζει στις 11:11 ακριβώς το πρωί της Πέμπτης, με τον κόσμο να βγαίνει από τα σπίτια και τα μαγαζιά και να κάνει παρέλαση στους δρόμους της εκάστοτε πόλης, συνήθως μασκαρεμένος και υπό τους ήχους schlager, τοπικής (και καλτ) μουσικής. Το έθιμο απαιτεί αλκοόλ, χορό, χαμόγελα και… επαφές μεταξύ ανδρών και γυναικών, είτε με τη μορφή stippeföttche, χορού που ενώνονται οι… πισινοί δύο ατόμων είτε με bützen, πεταχτά φιλιά.

Η προέλευση της γιορτής χάνεται στα βάθη των αιώνων. Στον Μεσαίωνα, για παράδειγμα, υπήρχε η “μέρα ποτού για τις αγαπητές γυναίκες”, κατά την οποία οι γυναίκες της ανώτερης τάξης επιτρεπόταν να ξεδώσουν. Κατά τον 18ο αιώνα, ορισμένες εκκλησίες αναγνώρισαν τη συγκεκριμένη παράδοση, με συνέπεια ακόμα και καλόγριες να γιορτάζουν, να τζογάρουν και να χορεύουν μέχρι πρωίας εκείνη την ημέρα.

Στον 19ο αιώνα, σε μία κωμόπολη δίπλα στη Βόννη και 30 χιλιόμετρα νότια της Κολονίας, στο Μπόιελ, οι καθαρίστριες δεν άντεξαν άλλο. Τις ημέρες του Καρναβαλιού, δεν έφταναν οι ώρες που περνούσαν σε ξένα σπίτια για να καθαρίζουν, αλλά έπρεπε να γυρίζουν στο δικό τους και να ετοιμάζουν τις στολές των αντρών τους, που θα συμμετείχαν στους εορτασμούς του Καρναβαλιού.

Μία τέτοια Πέμπτη του 1824, μία ομάδα γυναικών παράτησε τη δουλειά της, συγκεντρώθηκε σε μία παμπ και άρχισε τα παράπονα για τους συζύγους. Ιδρύθηκε η “Επιτροπή Κυριών του Μπόιελ” και στη συνέχεια οι εξαγριωμένες γυναίκες μετέβησαν στο Δημαρχείο της κωμόπολης, παίρνοντας τα… ηνία από τους (άντρες) διοικητικούς άρχοντες.

Τα νέα διαδόθηκαν σχετικά γρήγορα στα υπόλοιπα χωριά και πόλεις της Ρηνανίας και το ίδιο έπραξαν κι άλλες απηυδησμένες γυναίκες, καταλαμβάνοντας τα Δημαρχεία των τόπων τους.

Σύμβολο της κατάληψης και της αποδυνάμωσης των αντρών, ήταν το κόψιμο των γραβατών τους, τα απομεινάρια των οποίων περιέφεραν οι γυναίκες ως τρόπαια. Η απελευθέρωση, έστω και για μία ημέρα, συνοδευόταν και από την ελεύθερη βούληση ως προς το ποιον άνδρα θα μπορούσαν να φιλήσουν, σε ποιον άνδρα θα έδιναν ένα bützchen.

Η “Επιτροπή Γηραιών Γυναικών του Μπόιελ” παραμένει μέχρι σήμερα στις επάλξεις και πρωταγωνιστεί σε αυτήν τη γιορτή, που έχει διατηρήσει αναλλοίωτες από το πέρασμα των χρόνων τις πιο ευχάριστες στιγμές εκείνης της γυναικείας εξέγερσης.

Σε περίπτωση που κάποιος παρευρεθεί στη “Νύχτα της Γυναίκας” και δει μία γυναίκα να τον πλησιάζει κρατώντας ένα ψαλίδι, τότε θα χάσει μέρος της γραβάτας του, ωστόσο πιθανώς να αποζημιωθεί με ένα φιλί.

Το βέβαιο είναι ότι η γιορτή αφορά όλον τον κόσμο, ανεξαρτήτως ηλικίας και γι’ αυτό τέτοια εποχή τα ξενοδοχεία και τα καταλύματα στην Κολονία, στη Βόννη, στο Ντίσελντορφ και φυσικά σε όλες τις γειτονικές πόλεις όπως το Γκελζενκίρχεν, πλημμυρίζουν από τουρίστες, με συνέπεια να μην μπορεί να διεξαχθεί με ασφάλεια οποιαδήποτε άλλη παράλληλη δραστηριότητα, πόσο μάλλον ένας ευρωπαϊκός αγώνας “υψηλού κινδύνου”, όπως έχει χαρακτηριστεί το Σάλκε – ΠΑΟΚ.