Φραγκφούρτη: Επίθεση σε περαστικούς κοντά στην πόλη- 4 Τραυματίες
Γερμανία: Παράταση της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα- Μέχρι πότε ισχύει;
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι θαμώνες των καφέ στο Ντίσελντορφ παρατηρούν με απορία μια πολυπληθή παρέα συνεχώς να μεγαλώνει και τα μέλη της να συνομιλούν ζωηρά για… ώρες.
Αυτός ο «ελληνικού» τύπου καφές αποτελεί τη μηνιαία συνάντηση των μηχανικών της Ρηνανίας-Βεστφαλίας, ενός δικτύου που σχηματίστηκε διαδικτυακά αλλά σύντομα πήρε σάρκα και οστά. «Εφτιαξα την ομάδα στο facebook τον Ιανουάριο του 2015, με στόχο να δικτυώσω ανθρώπους με κοινή προέλευση και όμοιες ανησυχίες», εξηγεί στην «Καθημερινή» ο ιδρυτής της ομάδας «Ελληνες μηχανικοί στη NRW», πολιτικός μηχανικός, Βασίλης Καπόγλου. Με καταγωγή από τα Γιάννενα, ο 32χρονος μηχανικός έφτασε στη Γερμανία το 2013, έχοντας τέσσερα χρόνια προϋπηρεσία στη Θεσσαλονίκη και πτυχίο από το ΑΠΘ. «Με φιλοξενούσε ο αδελφός μου, που εργάζεται ως γιατρός εδώ, έτσι αφιέρωσα τον πρώτο χρόνο στην εκμάθηση της γλώσσας» διηγείται στην «Καθημερινή» ο 32χρονος, που έκρινε ορθώς ότι τα γερμανικά θα αποτελούσαν το «κλειδί» στην εξεύρεση εργασίας.
Οταν άρχισε να στέλνει τις πρώτες του αιτήσεις, διαπίστωσε ότι η διαδικασία είναι πολύ πιο πολύπλοκη απ’ ό,τι θεωρείται. «Δεν γνώριζα πώς να περιγράψω τον τίτλο μου: στατικός ή επιβλέπων μηχανικός;» διηγείται ο ίδιος, «τι καθήκοντα έπρεπε να ζητήσω να αναλάβω και τι μισθό να διεκδικήσω;». Οι απορίες του Βασίλη ήταν πολλές, αλλά δεν μπορούσε να βρει τον κατάλληλο άνθρωπο για να του δώσει τις απαντήσεις. «Αναγκαστικά, λοιπόν, άρχισα να διαβάζω πολύ και συνεχώς να βελτιώνω τις αιτήσεις και το βιογραφικό μου» συμπληρώνει ο νεαρός μηχανικός. «Εφτασα στο σημείο ανά τρεις αιτήσεις να κάνω αλλαγές, προσθέτοντας ή αφαιρώντας τεχνικούς όρους, ώστε να ανταποκρίνονται όλα απόλυτα στο προφίλ μου». Υπολογίζει ότι συνολικά απέστειλε πάνω από 200 βιογραφικά, κάτι που θα είχε μάλλον αποφύγει, αν είχε εξαρχής τη σωστή καθοδήγηση. «Στο τέλος, το επίπεδο της αίτησής μου ήταν τόσο άρτιο, που δέχθηκα προσφορά εργασίας από τέσσερις εταιρείες του κλάδου». Επειτα από έξι μήνες ο Βασίλης είχε βρει εργασία, ενώ στο μεταξύ είχε μετακομίσει και η σύζυγός του, που είναι μηχανικός περιβάλλοντος, στο Ντίσελντορφ.
Γνωρίζοντας πλέον εκ των έσω τις δυσκολίες, ο Βασίλης αποφάσισε να διευκολύνει όσους ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. «Απέκτησα τόση τεχνογνωσία, που νιώθω ότι μπορώ μέχρι και σεμινάρια να διοργανώσω» λέει χαριτολογώντας.
Μέσω πάντως του group, που αριθμεί σήμερα 350 άτομα, ενώ άλλα 50 αναμένουν να ενταχθούν, έχει προσφέρει μεγάλη βοήθεια. «Διαδικτυακώς δεν υπεισερχόμαστε σε πολλές λεπτομέρειες, αλλά έχουμε πλέον καθιερώσει τον απογευματινό καφέ κάθε πρώτο Σάββατο του μήνα στο κέντρο της πόλης, ενώ μια φορά πήγαμε και στην Κολωνία» διευκρινίζει. «Σε δύο μήνες το πολύ, ακολουθώντας τα σωστά βήματα, οι συνάδελφοι αποκαθίστανται επαγγελματικά». Υπάρχουν, πράγματι, τόσες διαθέσιμες θέσεις για μηχανικούς στη Γερμανία ή είναι μύθος; «Οι θέσεις για αρχιτέκτονες, τοπογράφους και μηχανικούς περιβάλλοντος είναι λίγο πιο περιορισμένες και οι υποψήφιοι υπόκεινται σε μεγάλο ανταγωνισμό» απαντά, «για τη δική μου ειδικότητα είναι περισσότερες, ενώ πολύ πιο ευνοϊκές είναι οι προοπτικές για μηχανολόγους μηχανικούς, ηλεκτρολόγους μηχανικούς και μηχανικούς ηλεκτρονικών υπολογιστών». Αυτό, άλλωστε, «αποτυπώνεται» και στους μισθούς. «Οι μηχανικοί των “κλασικών” ειδικοτήτων πρέπει να μείνουν ικανοποιημένοι με μια προσφορά εργασίας με πρώτο μισθό 1.800-2.000 ευρώ, ενώ οι μηχανολόγοι ξεκινούν ένα σκαλί «παραπάνω» με 2.000 έως 2.500 ευρώ». Η κουβέντα στις συναντήσεις, που ξεκινά με καφέ, συνεχίζεται με φαγητό και καταλήγει σε μπίρες ή και ούζο, δεν αφορά μόνον τις οικονομικές απολαβές, τις εξετάσεις γλωσσομάθειας και τα χρωστούμενα στο ΤΣΜΕΔΕ.
«Ενας από τους στόχους μου ήταν να εντοπίσω συνομήλικούς μου Ελληνες, που ενώ γνώριζα ότι εργάζονταν στα πέριξ, δεν είχα ξετρυπώσει έως τότε» θυμάται ο Βασίλης, που ομολογεί ότι στο μεταξύ έχουν αναπτυχθεί πολύ ισχυρές φιλίες.
Οταν ορίστηκε το πρώτο ραντεβού, το ζεύγος Καπόγλου κατευθυνόταν με δισταγμό ανάλογο ενός «ραντεβού στα τυφλά» προς το καφέ. «Είχαμε συμφωνήσει με τη γυναίκα μου, Κατερίνα Παυλίδη, στην περίπτωση που δεν εμφανιστεί κανείς, θα πιούμε μόνοι μας ένα καπουτσίνο…». Προς μεγάλη τους έκπληξη, όμως, «έσκασαν» τριάντα Ελληνες, συνομήλικοί τους, που προφανώς αναζητούσαν αντίστοιχα παρέα. «Κάποιοι είχαν μόλις έρθει, πολλοί είχαν τακτοποιηθεί από καιρό» θυμάται ο Βασίλης, που με πολλούς κάνει πλέον στενή παρέα. «Οσοι πιστεύουν ότι η ζωή στο εξωτερικό είναι εύκολη, πλανώνται» καταλήγει ο 32χρονος, που συστήνει στους ενδιαφερόμενους να μαθαίνουν καλά γερμανικά, να επιλέξουν μια πόλη με τουλάχιστον 400.000 κατοίκους και να… δικτυωθούν.
Πηγή: Ιωάννα Φωτιάδη – Η Καθημερινή
Φραγκφούρτη: Επίθεση σε περαστικούς κοντά στην πόλη- 4 Τραυματίες
Γερμανία: Πρόστιμο εάν οδηγείτε με Μάσκα- Τι πρέπει να προσέξετε;
