Πρόκληση από την Αλβανία: «Η Ακρόπολη διασώθηκε χάριν των Αλβανών»

«Αυτή η γκραβούρα της παλιάς Αθήνας το 1670 (η πόλη στην οποία, όπως έγραφε ακόμα και 1925 ο Έλληνας φαναριώτης πρίγκιπας Ευγένιος Ρίζος – Ραγκαβής, ο γηγενής πληθυσμός είναι ακόμη και σήμερα κυρίως αλβανικός») μας υπενθυμίζει, μεταξύ άλλων, πως αν η Ακρόπολη στέκεται ακόμα για τη δόξα της ανθρωπότητας και του πολιτισμού, αυτό οφείλεται και στο όραμα του Αλβανού αρχιεπισκόπου της Αθήνας, Γεωργίου Δουσμανη (Gjergj Dushmani) o οποίος το 1686, διαπραγματεύεται με τον Φραγκίσκο Μοροζίνι του βενετικού στόλου για να μην βομβαρδίσουν την πόλη από το λιμάνι του Φαλήρου, επειδή εκεί υπήρχε μια τουρκική φρουρά.

Μια τέτοια ιστορία μιας πόλης που κάποτε ήταν σύμφωνα με τα αυθεντικά στοιχεία και τους ιστορικούς, κυρίως αλβανόφωνοι, δεν την κάνει απολύτως μια αλβανική πόλη, αν και η Αθήνα οφείλει κάτι στους Αλβανούς στην εξαιρετική της ιστορία. Και ακριβώς έτσι, αν η Χειμάρρα βίωσε το ελληνικό αρχιπέλαγος και με την ελληνική γλώσσα ως «κοινή διάλεκτο» της Ανατολής, μέσω των θαλάσσιων ανταλλαγών, σε στενή και γόνιμη συνύπαρξη, δεν την καθιστά απολύτως μια ελληνική επαρχία, μάλιστα ο πληθυσμός της σε όλες τις διεθνείς συμβάσεις, για να μην μιλήσουμε για την ιστορία, χαρακτηρίζεται απλά ως Αλβανικός», γράφει.