Κάθε μέρα, απ’ άκρη σ’ άκρη των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, γκέι, λεσβίες ακόμη και τρανς, άνθρωποι όλων των ηλικιών επιλέγουν ή αναγκάζονται να παρακολουθήσουν συνεδρίες θεραπευτικής μετατροπής του σεξουαλικού προσανατολισμού. Είναι ακόμη νόμιμο να εκθέτεις σε μία τόσο τραυματική, βάρβαρη και σε αρκετές περιπτώσεις θανάσιμη εμπειρία ακόμη και ανήλικους, να τους αναγκάζεις να ζήσουν όλοι αυτή τη ντροπή.
Κάποιες ελπίδες που είχε η LGBT κοινότητα και δραστήριοι ακτιβιστές -όχι μόνο γκέι- ότι με κάποιο τρόπο θα καταργείτο ο νόμος που επιτρέπει κάτι τέτοιο, εξανεμίστηκαν από τη στιγμή που στην κεντρική πολιτική σκηνή της Αμερικής αναδύθηκε το εφιαλτικό δίπολο Ντόναλντ Τραμπ – Μάικ Πενς με τις γνωστές απόψεις για το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας. Ο δε τελευταίος είναι διάσημος για την υποστήριξη που παρέχει σε τέτοιου είδους προγράμματα θεραπείας, καθώς και για τα δρακόντεια μέτρα εναντίον των γκέι που εφάρμοζε ως κυβερνήτης της Ιντιάνα.
Τι συμβαίνει, όμως, σε τέτοιου είδους συνεδρίες που “θεραπεύουν” την ομοφυλοφιλία; Τέσσερις άντρες τις παρακολούθησαν, αντέχοντας, ίσως την πιο τραυματική εμπειρία της ζωής τους και είχαν πολλά ενδιαφέροντα να αποκαλύψουν για τα όσα είδαν, άκουσαν και υπέστησαν εκεί.
Η περίπτωση του Τσαρλς
Τον Οκτώβριο του 2008, ο Τσαρλς Μπάντα έφτασε με την οικογένεια του στο κέντρο υποδοχής του προγράμματος “Focus On the Family” του Κολοράντο Σπρινγκς. Για 3 συνεχόμενες μέρες, το κτηριακό συγκρότημα θα φιλοξενούσε την εκδήλωση “Η αγάπη θα νικήσει” (και μέσα στο οποίο υπήρχαν υπερπλήρες βιβλιοπωλείο, σνακ μπαρ και ένα αμφιθέατρο 170 θέσεων). Στόχος της όλης φιέστας; Μα να βοηθήσει όσους βίωναν ανεπιθύμητη έλξη για άτομα του ίδιου φύλου: να τους βοηθήσει να την ξεπεράσουν. Για τον 16χρονο Τσαρλς ήταν ένα εφιαλτικό Σαββατοκύριακο “πρώτης φοράς”: η πρώτη φορά που συναντούσε έναν επίσης ομοφυλόφιλο, η πρώτη φορά που θα φιλούσε αγόρι, η πρώτη φορά που θα συμμετείχε ως “πάσχοντας” σε ένα τέτοιο γκρουπ ομαδικής θεραπείας.
Την ευθύνη της εκδήλωσης είχαν δύο γνωστοί για τις ομοφοβικές απόψεις τους οργανισμού: αυτός που τώρα στην Αμερική είναι γνωστός ως “Exodus International” και το “Focus on the Family”. Εδώ ας σημειωθεί ότι τη δραστηριότητα τους τη συνεχίζουν παρά τις αυστηρές συστάσεις από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και παρά τις αποτρεπτικές οδηγίες που αφορούν στο ανεπίτρεπτο της “θεραπείας μεταστροφής σεξουαλικού προσανατολισμού”. Πολύ λίγες ήταν οι αμερικανικές πολιτείες που δεν δέχθηκαν να εφαρμόζονται στο έδαφος τους τέτοιες πρακτικές (για την ακρίβεια το Βερμόντ, η Καλιφόρνια, το Νιου Τζέρσι, το Ιλινόις και το Όρεγκον). Κατά τα λοιπά, και με τις ευλογίες του Πενς που υποστηρίζει τη χρηματοδότηση τέτοιων προγραμμάτων, οι ιεροκήρυκες της στρέιτ ζωής συνεχίζουν τη δράση τους. Κατηχώντας κυρίως γονείς -αρχικά. Κάπως έτσι βρέθηκε μπλεγμένος και ο Τσαρλς. Αμέσως μετά την αποκάλυψη της σεξουαλικής του ταυτότητας στους γονείς του, η επόμενη στάση τους οικογενειακώς ήταν στο Κολοράντο Σπρινγκς.
Οι γονείς του, για καιρό, συνέχισαν να τον τρέχουν σε ψευτο-ειδικούς, ενώ στο σπίτι η κατήχηση συνεχιζόταν με την παρακολούθηση ταινιών, στις οποίες πρωταγωνιστούσαν γκέι άντρες που “θεραπεύθηκαν”. Όπως λέει, ο Τσαρλς ήθελε να πιστέψει στην αλλαγή, αλλά από ένα σημείο και μετά πήγαινε από σύμβουλο σε σύμβουλο, απλώς για να μη στενοχωρεί τους γονείς του.
“Μεγάλωσα σε μία φάρμα της αγροτικής Αϊόβα, σε μία πραγματικά μικρή πόλη, πέρα από τα χωράφια των καλαμποκιών. Οι γονείς μου ήταν θρησκευόμενοι και συντηρητικοί. Το απολύτως προφανές ήταν να μεγαλώσω κι εγώ έτσι. Για καιρό, μικρός ακόμη, θα καταδίκαζα την ομοφυλοφιλία και τις εκτρώσεις, χρησιμοποιώντας χωρία από τη Βίβλο, πριν ακόμη συνειδητοποιήσω για τι ακριβώς μιλάμε”, λέει ο Τσαρλς στα 23 του πια. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας του προσευχόταν όλο αυτό που περνούσε με τη σεξουαλικότητα του να είναι απλώς μια φάση. Αύξησε τις εξωσχολικές δραστηριότητες του -σχολικό συγκρότημα, χορωδία, σπορ- για να μη σκέφτεται. Μέχρι τα 14 του, το να καταπιέζει κάθε στιγμή αυτό που ένιωθε, τον οδήγησε στους πρώτους αυτοκτονικούς ιδεασμούς. Εξομολογήθηκε αυτό που βίωνε στην αρχηγό του σχολικού συγκροτήματος. Εκείνη με τη σειρά της ενημέρωσε τη διεύθυνση του σχολείου. Στην Αϊόβα δια νόμου όποιος ενημερώνεται για την πρόθεση αυτοκτονίας ενός ανηλίκου, οφείλει να ενημερώσει άμεσα τις αρχές και την οικογένεια του. Την επόμενη κιόλας μέρα το αγόρι γύρισε σπίτι του συνοδευόμενο από την σχολική σύμβουλο…
“Η υποχρέωση της ήταν απλώς να ενημερώσει τη μητέρα μου για το ότι εμφάνισα αυτοκτονικό ιδεασμό. Τότε ήταν που αποφάσισα ότι δεν άξιζε να κρύβομαι πια, οπότε ομολόγησα τα πάντα. Το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν: “έχεις μιλήσει στον Θεό γι’ αυτό;”. Όταν έφυγε η σύμβουλος με πήγε σε έναν νεαρό πάστορα που μου διάβασε μερικά αποσπάσματα από τη Βίβλο, τα οποία εξηγούσαν γιατί η ομοφυλοφιλία ήταν αμαρτία”, λέει ο Τσαρλς.
Οι γονείς του, για καιρό, συνέχισαν να τον τρέχουν σε ψευτο-ειδικούς, ενώ στο σπίτι η κατήχηση συνεχιζόταν με την παρακολούθηση ταινιών, στις οποίες πρωταγωνιστούσαν γκέι άντρες που “θεραπεύθηκαν”. Όπως λέει, ο Τσαρλς ήθελε να πιστέψει στην αλλαγή, αλλά από ένα σημείο και μετά πήγαινε από σύμβουλο σε σύμβουλο, απλώς για να μη στενοχωρεί τους γονείς του. Οι οποίοι, σημειωτέον, επίσης τρομοκρατήθηκαν από τα ακραία μέτρα ενός ψευτο-θεραπευτή.
“Όλη αυτή η συνέδρια θα κατέληγε σε κάτι που έμοιαζε με εξορκισμό”, θυμάται ο Τσαρλς. “Μου έλεγαν ότι είμαι περικυκλωμένος από δαίμονες και μέσα από τις συνεδρίες θα μπορούσα να τους διώξω. Τους είπα ότι δεν πρόκειται να ξαναπατήσω και τουλάχιστον ο πατέρας μου αυτό μου το επέτρεψε”. Στο μεταξύ ο Τσαρλς είχε ξεφύγει πολύ μπροστά στα μαθήματα του σχολείου, με αποτέλεσμα να του δοθεί η ευκαιρία να αποφοιτήσει έναν χρόνο νωρίτερα. Οι γονείς του συναίνεσαν και σε αυτό με μόνο όρο ότι θα παρακολουθούσε τα σεμινάρια “θεραπείας” στο Κολοράντο Σπρινγκς.
8 μήνες αργότερα ο Τσαρλς βρέθηκε ανάμεσα σε άλλους “πρώην γκέι”, μεταξύ των οποίων και ο σύμβουλος που τους κουράριζε, να ακούει και πάλι εδάφια από τη Βίβλο και τη δύναμη του Ιησού και να μαθαίνει για το πώς η ομοφυλοφιλία μπορούσε να τον σπρώξει στα ναρκωτικά και σε επικίνδυνες σχέσεις…
Η περίπτωση του Τζέρι
Ακριβώς πίσω από τον Τσαρλς στο… διαφωτιστικό αυτό σεμινάριο, καθόταν ο Τζέρι Σπένσερ, από το Τέξας, ο οποίος επίσης οδηγήθηκε εκεί από τους γονείς του.
“Το τρομερό σε όλο αυτό ήταν το πόσο γρήγορα ο κόσμος που βρισκόταν εκεί επικοινωνούσε σε συναισθηματικό επίπεδο. Όσο ο σύμβουλος μας μιλούσε για τον Ιησού, εμείς περνούσαμε προς τα πίσω τα κινητά μας, ανταλλάσσοντας τηλέφωνα. Και στη συνέχεια το σκάγαμε από εκεί, ο ένας μετά τον άλλο για να συναντηθούμε στο υπόγειο. Εκεί γνωριστήκαμε και με τον Τσαρλς”. Για την ακρίβεια, εκεί φιλήθηκαν για πρώτη φορά και έγιναν ζευγάρι σε μια σχέση που κράτησε για χρόνια. Δεν είναι πια μαζί, αλλά είναι ακόμη στενοί φίλοι. Και κυρίως του ενώνει η εμπειρία του coming out σε νεαρή ηλικία στους γονείς τους και η βία που έζησαν μέσα στα σεμινάρια “θεραπείας” και “επιδιόρθωσης”. Ο Τζέρι είχε αποκαλύψει στη μητέρα του ότι είναι ομοφυλόφιλος στα 13 του και εκείνη αποφάσισε να τον “διορθώσει”. Όπως και οι γονείς του Τσαρλς, κάλεσε δεκάδες θεραπευτές, απορρίπτοντας ακαριαία τους συμβούλους που επιχειρούσαν να της εξηγήσουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι επιλογή και σεξουαλικός προσανατολισμός. Μέχρι που βρήκε ένα πανάκριβο πρόγραμμα για να τον εντάξει και φυσικά οι επικεφαλής του της έλεγαν αυτό που ήθελε να ακούσει. Για περίπου 5 χρόνια, ο Τζέρι το παρακολουθούσε, γνωρίζοντας ότι η μητέρα του πλήρωνε 400 δολάρια την ώρα για να τον “φτιάξουν”.
Μέχρι τα 17 του, πήγαινε εκεί κάθε μέρα, πολλές φορές ξενυχτώντας, λόγω των σκληρών διαδικασιών της θεραπείας. Δεν είχε πολλές επιλογές. Ή θα πήγαινε ή θα τον έδιωχναν από το σπίτι. “Αυτή ήταν η κεντρική ιδέα: θα πίεζες το παιδί σου μέχρι να ‘σπάσει’. Κι αυτό θα συνέχισε από τον φόβο μη μείνει μόνο ή άστεγο”, εξηγεί ο Τζέρι.
“Ήθελαν να καταλάβω ότι αν δεν έκανα αυτό που μου λένε, θα με άφηναν νηστικό, γυμνό, δεν θα ήμουν ευπρόσδεκτος στο ίδιο μου το σπίτι. Και πιστεύω ότι είναι σίγουροι πως αυτό ήταν το καλύτερο που μπορούσαν να κάνουν για ‘μένα. Μια πραγματική κίνηση αγάπης. Υπήρχαν περίοδοι που με φιλοξενούσαν γονείς φίλων ή που κοιμήθηκα στο πάρκο, γιατί δεν είχα πού αλλού να πάω”, αποκαλύπτει.
Πλέον ο Τζέρι έχει καλές σχέσεις με τους γονείς του, αν και δεν τους συγχωρεί το τραύμα που του προκάλεσαν τότε, την ψυχολογική κακοποίηση στην οποία τον εξέθεσαν με κάθε προθυμία. “Πρόκειται για βασανιστήριο, για έγκλημα, για πραγματικό βιασμό. Κάθε παιδί που γνωρίζω και υποβλήθηκε σ’ αυτή τη διαδικασία αυτοκτόνησε ή τουλάχιστον αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Πήγαιναν εκεί γιατί τους έλεγαν ότι το είδος της αγάπης που ένιωθαν ήταν κακό, λάθος. Ότι έπρεπε να το καταπνίξουν. Το να κάνεις κάτι τέτοιο σ’ ένα παιδί είναι καθαρό έγκλημα. Ξεκάθαρο”, εξηγεί ο Τζέρι. Ακούγοντας τις συμβουλές ενός τέτοιου χριστιανού θεραπευτή, ο πατέρας του τον πήγε στη Νεβάδα, πληρώνοντας ο ίδιος μια πόρνη για να κάνει μαζί της σεξ ο γιος του. Εκεί, ο έφηβος τότε Τζέρι βίωσε την πιο σκοτεινή πτυχή της “διορθωτικής θεραπείας”: τον διορθωτικό βιασμό.
“Ο πατέρας μου στεκόταν έξω από το δωμάτιο όλη εκείνη την ώρα που η θεραπεύτρια του σεξ με… διόρθωνε. Αυτοί οι αφοσιωμένοι χριστιανοί στ’ αλήθεια πίστευαν ότι το μεγαλύτερο καλό που μπορούσαν να προσφέρουν στο ομοφυλόφιλο παιδί τους ήταν να το βιάσει μία τέτοια θεραπεύτρια. Ήταν εξωπραγματικό. Δεν έχει σημασία αν είσαι ενήλικος ή όχι. Εξακολουθεί να πρόκειται για βιασμό”, τονίζει. Ο Τζέρι, πριν από λίγο καιρό έδωσε κατάθεση για όσα έζησε τότε, σε μία προσπάθεια να απαγορευθεί δια παντός αυτού του είδους η πρακτική.
Στο μεταξύ, το κατηχητικό κατά της ομοφυλοφιλίας συνεχίζεται στις ΗΠΑ σε καθημερινή βάση, με ένα 74% ανηλίκων να οδηγούνται σε τέτοιου είδους συνέδρια, σεμινάρια και συμβουλευτικές και ενώ δίνουν και παίρνουν οι αυτοκτονίες, οι διορθωτικοί βιασμοί και τα βασανιστήρια μέχρι ο “ασθενής να ανανήψει”…
Γερμανία: Πολιτικός διχασμός για τις εξαγωγές όπλων σε Σ. Αραβία
Γερμανία: Πώς να επιλέξετε το σωστό μεταφραστή και να αποφύγετε διπλές χρεώσεις
