Πολλές γυναίκες, οι οποίες παρενοχλούνται σεξουαλικά, νιώθουν ότι πρέπει να αντιμετωπίσουν την αίσθηση της αδυναμίας της κατάστασης, ιδίως εάν οι επιθέσεις συμβούν στο επαγγελματικό χώρο.
Μελέτες και εκστρατείες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως το «#Aufschrei» ή «#MeToo» δείχνουν ότι η σεξουαλική παρενόχληση είναι μια θλιβερή καθημερινότητα, στο χώρο εργασίας στη Γερμανία. Στο χώρο εργασίας, υπάρχουν σημεία επαφής και κανονισμοί που αποσκοπούν στην προστασία των θυμάτων.
Σύμφωνα με το νόμο, η σεξουαλική παρενόχληση αποτελεί ποινικό αδίκημα. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Καταπολέμησης των Διακρίσεων, ισχύουν διαφορετικές παραγράφους, από την προσβολή και τη δυσφήμηση για παρενόχληση σε σεξουαλικό εξαναγκασμό και βιασμό. Οι εργαζόμενοι προστατεύονται επίσης από το γενικό νόμο ίσης μεταχείρισης (AGG) και νόμος περί ισότητας της αντίστοιχης χώρας. Η AGG απαγορεύει τη σεξουαλική παρενόχληση ως μορφή διάκρισης με βάση το φύλο. Ανεξάρτητα από το φύλο, τη θέση και το σεξουαλικό προσανατολισμό.
Η σεξουαλική παρενόχληση αρχίζει όταν υπάρξουν ανεπιθύμητα αγγίγματα, πιεστικά φιλιά, επιδειξιομανία και εξαναγκασμός. Έτσι η σεξουαλική παρενόχληση ξεκινά, σύμφωνα μ’ένα φυλλάδιο της Γερμανικής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (DGB) με ματιές, χειρονομίες και λόγια. Αυτό περιλαμβάνει κοίταγμα στο ντεκολτέ ή το σφύριγμα, επίσης τα σεξιστικά ανέκδοτα, χαϊδευτικά, όπως “γλυκιά μου” ή τα διφορούμενα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Πολλοί θέτουν ως δικαιολογία, “Δεν το εννοούσα έτσι” και “Δεν επιτρέπεται να κάνω ούτε κομπλιμέντο;” Σπάνια είναι όμως αληθινές οι δικαιολογίες.Κατά κανόνα, οι παραβάτες γνωρίζουν πολύ καλά πότε υπερβαίνουν τα όριά τους με τη συμπεριφορά τους και βλάπτουν τους άλλους. Αυτό υποδεικνύεται από την Υπηρεσία Καταπολέμησης των Διακρίσεων. Έτσι τα θύματα δεν πρέπει να νιώθουν ανασφαλής και πάνω απ’όλα να μη νιώθουν ενοχές, αλλά να αμύνονται. Το αργότερο όταν η παρενόχληση δεν σταματά, η περίπτωση είναι σαφής.
Τα θύματα μπορούν να πουν ένα σαφές “Όχι”, παρά να προσπαθούν να αποφύγουν απ’ την κατάσταση.Αρκεί να περιγράψουν με ακρίβεια και σαφήνεια τα περιστατικά, ενδεχομένως με τη βοήθεια συναδέλφων ως μάρτυρες. Όσοι δεν το εμπιστεύονται ή δεν έχουν επιτυχία πρέπει να επικοινωνήσουν με τον εργοδότη. Πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη οι καταγγελίες αυτές και να προστατεύουν τους υπαλλήλους από την παρενόχληση, διαφορετικά παραβιάζουν το καθήκον τους. Μπορεί, για παράδειγμα, να προειδοποιήσει τους δράστες ή ακόμη και να τους απολύσει.Όποιος παραπονεθεί δεν πρέπει να υφίσταται αδικίες στο χώρο εργασίας.
Ανάλογα με την εταιρεία, υπάρχουν διαφορετικά σημεία επαφής, από το γραφείο καταγγελιών της AGG έως το συμβούλιο εργαζομένων και τον υπάλληλο ίσων ευκαιριών. Εάν όλα τ’ άλλα αποτύχουν, σύμφωνα με την DGB, οι πληγέντες μπορούν, για παράδειγμα, να έρθουν σ’ επαφή με επαγγελματικές ενώσεις ή επιμελητήρια ή να πάρουν δικηγόρο. Η τηλεφωνική συμβουλευτική είναι επίσης διαθέσιμη ή στο τηλεφωνικό κέντρο “Βία κατά των γυναικών”, το οποίο βοηθά επίσης σε περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης.
Αγορά αυτοκινήτου από τη Γερμανία – Οι 19 δημοφιλέστερες ιστοσελίδες
Jobcenter: Τι ισχύει για άτομα κάτω των 25 σχετικά με τα Επιδόματα
