Στη ζωή τους, ποτέ δεν συναντήθηκαν. Αλλά σήμερα, δύο προϊστορικοί… γίγαντες βρίσκονται πλέον κάτω από την ίδια στέγη στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Βερολίνου.
Το μουσείο, μεγάλο αλλά μέχρι πρότινος μάλλον… ντεμοντέ, πρόσφατα βρέθηκε και πάλι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, όταν στα εκθέματά του συμπεριελήφθη ο Tristan, ένας απολιθωμένος τυραννόσαυρος rex. Τώρα έχει έναν ακόμη… υψηλό επισκέπτη, το σκελετό ενός Σπινόσαυρου aegyptiacus, κάτι που το καθιστά πρώτο στη λίστα των must-seeπροορισμών στο Βερολίνο. “Ο Σπινόσαυρος είναι ο μεγαλύτερος αρπακτικός δεινόσαυρος που είναι γνωστός μέχρι σήμερα», λέει η έφορος μουσείου Linda Galle. «Πρόκειται για μια συνάντηση γιγάντων», προσθέτει.
Ο σκελετός αυτός είναι παγκοσμίως ο πρώτος που συναρμολογήθηκε από αυτό το γιγάντιο ερπετό που περιπλανιόταν στη γη 100 εκατομμύρια χρόνια πριν. Έχει μάκρος 15 μέτρων και έφτασε στο μουσείο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, «συναρμολογημένο« με ανθεκτική συνθετική ρητίνη.
Στην πραγματικότητα, μόνο δύο από τα οστά του που εκτίθενται στο Βερολίνο είναι πρωτότυπα απολιθώματα. Ο κατά τρία μέτρα μικρότερος Tristan, αντίθετα είναι ένας από τους πιο πλήρεις σκελετούς τυραννόσαυρου rex σε όλο τον κόσμο.
Οι δυο δεινόσαυροι έχουν βέβαια διαφορές μεταξύ τους, με μία από αυτές τη διαφορά ηλικίας, κατά… 40 εκατομμύρια χρόνια!«Ενώ το σπίτι του τυραννόσαυρου rex ήταν στη Βόρεια Αμερική, ο Σπινόσαυρος προέρχεται από την Αφρική», σημειώνει ο παλαιοντολόγος Nizar Ιμπραήμ, ο οποίος πριν από λίγα χρόνια, μαζί με άλλους επιστήμονες, ανακάλυψαν τα οστά του Σπινόσαυρου στο Μαρόκο. “Ο Σπινόσαυρος ήταν ένα απίστευτο ζώο. Μπορούσε να κάνει πράγματα που κανένας άλλος δεινόσαυρος δεν μπορούσε να κάνει. Μπορούσε να φάει για παράδειγμα ένα ψάρι που ήταν τόσο μεγάλο όσο ένα μικρό αυτοκίνητο», λέει.
«Τα δόντια ήταν παρόμοια με εκείνα ενός κροκόδειλου και ήταν καλά προσαρμοσμένα για να πιάνει ένα δύσκολο θήραμα», προσθέτει. Μάλιστα, τα μικρά ρουθούνια, που βρίσκονται εμφανώς στο πίσω μέρος του κρανίου, επέτρεπαν στο ερπετό να κρατά την αναπνοή του, ακόμη και όταν το μεγαλύτερο μέρος της κεφαλής του ήταν κάτω από το νερό. Είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς, αλλά η σημερινή περιοχή της Σαχάρας πιθανά να ήταν τότε όπως το τροπικό δάσος του Αμαζονίου σήμερα!
Εξωτερικά, οι δύο δεινόσαυροι διαφέρουν σε εμφάνιση. Ενώ ο τυραννόσαυρος rex ήταν πιο ψηλός και ογκώδης, ο Σπινόσαυρος ήταν μακρύς και λεπτός, κάτι που έκανε το κολύμπι ευκολότερη υπόθεση. Η πρώτη φορά που εντοπίστηκαν απομεινάρια σκελετού ενός σπινόσαυρου ήταν το 1912 στην Αίγυπτο από τη Γερμανίδα παλαιοντολόγο Ernst Stromervon Reichenbach. Τα απολιθώματα ελήφθησαν στο Μόναχο, όπου και καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, ο Σπινόσαυρος παρέμεινε ένα μυστήριο. Περίπου εκατό χρόνια μετά την ανακάλυψη της Γερμανίδας παλαιοντολόγου, άλλοι ερευνητές εντόπισαν τα οστά του στο νότιο Μαρόκο.
Ο δεινόσαυρος θα εκτίθεται για τέσσερις ακόμη μήνες στο Βερολίνο. Η περιοδεύουσα έκθεση που οργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο και το περιοδικό NationalGeographicθα μεταφερθεί στις 12 Ιουνίου στη Βαρκελώνη.
Από την άλλη, ο Tristan θα παραμείνει για άλλα τρία χρόνια στο Βερολίνο, αφού έχει ήδη προσελκύσει αριθμό ρεκόρ επισκεπτών στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. “Στις πρώτες έξι εβδομάδες, σχεδόν 116.000 άνθρωποι έχουν έρθει να τον δουν», λέει ο εκπρόσωπος του μουσείου GesineSteiner. Από τη δεκαετία του 1930 το μουσείο έχει φιλοξενήσει το σκελετό ενός Brachiosaurus, του ψηλότερου από τα γνωστά είδη δεινοσαύρων.
Αγορά αυτοκινήτου από τη Γερμανία – Οι 19 δημοφιλέστερες ιστοσελίδες
Jobcenter: Τι ισχύει για άτομα κάτω των 25 σχετικά με τα Επιδόματα
