Τα παιδιά χωρισμένων γονιών έχουν αυξημένες πιθανότητες να πάθουν κατάθλιψη. Γιατί όμως; Οι ερευνητές εξηγούν.
Όταν η οικογένεια αποσυντίθεται τα παιδιά συνήθως το εκλαμβάνουν ως κάτι δραματικό. Όταν οι γονείς μαλώνουν και στο τέλος αποφασίζει η μητέρα ή ο πατέρας να μετακομίσει κάπου αλλού, αυτό σύμφωνα με μελέτες αποτελεί παράγοντα κινδύνου για κατάθλιψη των παιδιών. Οι έφηβοι χωρισμένων γονιών εμφανίζουν σημάδια κατάθλιψης πολύ συχνότερα από εφήβους με σταθερή οικογενειακή κατάσταση.
Αυτό που οι ψυχολόγοι δεν γνωρίζουν ακόμα είναι το τι ακριβώς αυξάνει αυτόν τον κίνδυνο. Είναι η απουσία του γονέα μετά τον χωρισμό; Είναι η σύγκρουση σχέσεων και ο κλονισμός της εμπιστοσύνης όταν θα εμφανιστεί ένας νέος σύντροφος στην οικογένεια; Ή απλώς το άγχος που συνοδεύει τις επαναλαμβανόμενες και έντονες συγκρούσεις της οικογένειας μετά τον χωρισμό;
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Χιούστον με επικεφαλής την Daphne Hernadez προσπάθησαν να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα. Εξέτασαν τα στοιχεία από 4.000 εφήβους (ηλικίας 18) των ΗΠΑ και τους συνέκριναν με αυτούς που ζούσαν πάντα στο ίδιο σπίτι με τον πατέρα τους και με αυτούς που ο πατέρας έφυγε μόνο για ένα χρονικό διάστημα από το σπίτι.
Ποιο είδος οικογένειας επιδρά χειρότερα στην ψυχή των παιδιών;
Συνέκριναν τις δυο τελευταίες ομάδες γιατί είχαν κοινή την οικογενειακή αστάθεια. Ποιο ήταν το χειρότερο σενάριο τελικά; Στην εφημερίδα ‘’γάμος και οικογένεια’’ οι ερευνητές αναφέρουν πως υπήρχε σημαντική διαφορά αλλά μόνο στα κορίτσια. Τα κορίτσια ,των οποίων ο πατέρας έφυγε και ξαναγύρισε, είχαν την ίδια πιθανότητα κατάθλιψης με εκείνα που ζούσαν μόνιμα με τον πατέρα τους. Σημαντικά αυξημένος σημειώθηκε ο κίνδυνος για κατάθλιψη στα κορίτσια που ο πατέρας τους έφυγε οριστικά.
Γιατί ο κίνδυνος κατάθλιψης αυξάνεται στα κορίτσια;
Πρέπει να υπάρχει μια εξήγηση για τον τόσο αυξημένο κίνδυνο της κατάθλιψης. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα παιδιά έχουν την ικανότητα να καταλάβουν ορθώς τον πραγματικό λόγο του χωρισμού απλώς δεν μπορούν να το διαχειριστούν. Η κόρη πιστεύει πως αφού κόβεται η σχέση της μητέρας και του πατέρα θα κοπεί και η σχέση η δική της με τον πατέρα. Ο πατέρας που θα επιστρέψει μειώνει τον πόνο της εγκατάλειψης καθώς και τον κίνδυνο της κόρης του να πάθει κατάθλιψη. Ακόμα κι αν μετά η σχέση μεταξύ των γονέων παραμείνει περίπλοκη , ο πατέρας “μπούμερανγκ” έχει την ευθύνη της οικογένειας του. Επομένως και προς τα παιδιά.
Και εδώ τίθεται το εξής ερώτημα: Γιατί με τους γιους δε συμβαίνει αυτό; Γιατί δεν επηρεάζονται από την απουσία ή την επιστροφή του πατέρα τους;
Γερμανία: Πολιτικός διχασμός για τις εξαγωγές όπλων σε Σ. Αραβία
Γερμανία: Πώς να επιλέξετε το σωστό μεταφραστή και να αποφύγετε διπλές χρεώσεις
